26/9/09

How to make a good plan and then flush it down the toilet



Στους δυο μήνες περίπου που έχω να ανανεώσω το blog μου, το καλοκαίρι έγινε βαρύ φθινόπωρο, η δουλειά μου αυξήθηκε, ο μισθός μου έμεινε ο ίδιος. Στο μεταξύ πρόλαβα να καταστρώσω ένα μεγαλόπνοο σχέδιο για φεστιβάλ στη Χαλκιδική, να συζητήσω με διάφορους ανευθυνοϋπεύθυνους, και στο τέλος να το ναυαγήσω αύτανδρο. Βλέπετε οι φράσεις "Που πας ρε Καραμήτρο" και "Που πας ξυπόλητη στ'αγκάθια" στάθηκαν αρκετές να με αποτρέψουν από την Δονκιχωτική στάση που έχω από τη φύση μου απέναντι στα πράγματα. Δύσκολες εποχές για ρομαντικούς... Άραγε να περιμένω να γίνουν οι εποχές εύκολες, ή να πάρω φόρα και να χτυπήσω με το κεφάλι στους τοίχους που με περιορίζουν; Ιδού η απορία.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χτύπα με τη γροθιά, όχι με το κεφάλι, τους τοίχους γύρω σου. Κι αν έχεις και βαριοπούλα, ακόμα καλύτερα.

Ανώνυμος είπε...

na perimeneis na ginoun oi epoxes efkoles

Elena είπε...

@exiledinberlin
Φίλε, από σένα δε περίμενα κάτι διαφορετικό :)Εδώ μιλάμε όμως για ένα σύστημα (περιφέρεια βλέπεις) που στηρίζεται στην άγνοια, στη μίζα και στο φόβο για κάθε τι καινούριο. Πάντως έχεις δίκιο για τη βαριοπούλα!
@Ανώνυμο
Ξέρεις πότε περίπου θα γίνουν οι εποχές εύκολες;

Ανώνυμος είπε...

φίλη έλενα,
ποτέ.