Barry Adamson απόψε

στον Μύλο...

Τον αποκαλούν MR ADAMSON, Νταβατζή, Floyd, Oscar de la Soundtrack, Dirty Barry. Είναι ο τελευταίος των μεγάλων swingers.
Στα μέσα περίπου της δεκαετίας του ’70, ο μέχρι τότε εραστής της μουσικής Barry αποφάσισε να μη μείνει αμέτοχος στο σκάσιμο του Punk. Έμαθε να παίζει μπάσο μέσα σε μια νύχτα για τους Magazine.Έπαιξε με τους Birthday Party και μετά με το φίλο του Nick Cave έφτιαξαν τους Bad Seeds. Βέβαια όλα αυτά ήταν μόνο η αρχή…

Από τους Magazine στη μουσική για ταινίες. Εκτός από το χρόνο τι άλλο μεσολάβησε;

Ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση. Αυτό που μεσολαβεί είναι η ίδια η ζωή και η απαίτηση να προχωρήσουμε, να κάνουμε ένα άλμα, να σπάσουμε το πόδι μας και να βρούμε ένα καλό νοσοκομείο.

Είναι το Moss Side Story η προσωπική σου ιστορία;

Ένα μέρος του είναι. Περιλαμβάνει πολλές ιστορίες που προσπάθησα να δω μέσα από πολλά παράθυρα.

Αυτό ήθελες να κάνεις πάντα; Να γίνεις μουσικός;

Ήταν ξεκάθαρο από την παιδική μου ηλικία ότι είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική και μια καλλιτεχνική ματιά της ζωής, εκτιμούσα όλα τα ωραία πράγματα, τη ζωγραφική, τις ταινίες και τη λογοτεχνία, και όλα αυτά εξακολουθούν να με τρέφουν.

Γλιστράς άνετα από τον σκοτεινό, καταθλιπτικό ήχο σε λικνιστικούς, χορευτικούς ρυθμούς. Δεν υπάρχει είδος της μουσικής στο οποίο κάποιος θα μπορούσε να σε κατατάξει με ακρίβεια. Πως νιώθεις για αυτό;

Είμαι χαρούμενος που μου επιτρέπεται αυτό! Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου περνώντας από τη μια ταυτότητα στην άλλη πριν συνειδητοποιήσω ότι είμαι, όπως η μουσική μου, φτιαγμένος από πολλά διαφορετικά μόρια, υλικά, γενετικές πληροφορίες, στυλ κ.λ.π., έτσι κοιμάμαι καλά κρατώντας αυτό στο μυαλό μου.

Όταν συνθέτεις κάτι, λαμβάνεις υπόψη σου τους ακροατές σου; Συνήθως συνθέτεις για τον εαυτό σου ή για να προκαλέσεις συναισθήματα στους άλλους;

Προσπαθώ να παίξω το ρόλο του συνθέτη και του ακροατή ταυτόχρονα. Ο Λέοναρντ Μπερνστάιν επέμενε ότι το να ακούς μουσική είναι το ίδιο σημαντικό όσο το να συνθέτεις, να εκτελείς ένα κομμάτι ή και να τη σκέφτεσαι. Ελπίζω πως εξωτερικεύω τις εμπειρίες μου με τέτοιο τρόπο ώστε ο ακροατής να συνδέεται μαζί μου κι εγώ με εκείνον.

Έχεις σχέση με τη πολιτική; Σε ενδιαφέρει το τι συμβαίνει στον κόσμο; (Πάντα πίστευα ότι οι μουσικοί είναι μάλλον αποκομμένοι από αυτά τα πράγματα και ότι προτιμούν να κρατούν τη θέση του παρατηρητή όπως ας πούμε οι φιλόσοφοι).

Παλιά ήμουν απολιτικό ον. Όμως τώρα πια είναι δύσκολο να βυθίζομαι απλά στα έργα του Σοπενχάουερ και να βλέπω τις μέρες να περνούν ή να περνάω στην αριστερή όχθη και να συναναστρέφομαι τον Σαρτρ. Θέλω να πω ότι τα δεινά της ανθρωπότητας είναι μπροστά στα μάτια μας και μερικές φορές απελπίζομαι από το πόση πείνα, απληστία και βλακεία υπάρχει στο κόσμο. Ψηφίστε εμένα για Πρόεδρο!

Τι σε εμπνέει συνήθως; Πως ξεκινάς τη διαδικασία της σύνθεσης;

Ο θυμός παίζει σημαντικό ρόλο. Η θλίψη το ίδιο. Μερικές φορές ξεκινώ απλά τραγουδώντας μια μελωδία.

Γιατί έφυγες από τους Bad Seeds? Είναι αλήθεια ότι ένιωθες περιορισμένος ως προς τις μουσικές τους επιλογές;

Ένιωθα όπως κάποιος που αφήνει το σχολείο, ήθελα να κάνω τη ΔΙΚΗ μου μουσική. Αυτό που κάνουν είναι σπουδαίο απλά ήθελα κάτι άλλο για μένα.

Συνθέτεις μουσική για ταινίες. Αν η ζωή σου ήταν ταινία, ποιος θα ήταν ο σκηνοθέτης;

Εγώ.

Με ποιο τρόπο νομίζεις ότι έχει αλλάξει η μουσική από την αρχή της καριέρας σου;

Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν αυτή την εξέλιξη της τεχνολογίας. Μόλις ολοκλήρωσα ένα άλμπουμ σε ένα laptop και ακούγεται λες και το έκανα σε μεγάλο studio! Μ’αρέσει που μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα computer σαν κονσόλα ηχοληψίας. Κρατάει τη δημιουργικότητα σε ροή, χωρίς να χρειάζεται να χάνεις το χρόνο σου όπως γίνεται συνήθως.

Η συνέντευξη φιλοξενείται απο το περιοδικό Soul