Καλά τα έγραψε ο ANemos
αλλά αυτό που με απογοήτευσε οικτρά στην Αθήνα απο τον κόσμο (και τους γνωστούς που συνάντησα) ήταν η υπερίσχυση της απόλυτης ατομικότητας. Το moto "περνάω μια χαρά και δεν με νοιάζει τι κάνουν όλοι οι άλλοι" έδινε και έπαιρνε στις συζητήσεις. Καμία ανάγκη για συλλογικότητα, καμία ανάγκη για ένταξη σε κάποια ομάδα (κοινωνική, ταξική ότι θες βάλε με το μυαλό σου), απλά ενα ασταμάτητο πήγαινε-έλα στη δουλειά, δύο ποτά στο μπάρ δύο φορές την βδομάδα, κανένα θέατρο για να λέμε οτι εκμεταλλευόμαστε τις επιλογές που απλόχερα μας δίνει η πόλη, και αυτό. Τίποτα άλλο. Καμία σύγκρουση, καμία επιθυμία για βελτίωση, ενα βάλτωμα χωρίς προηγούμενο. "ΕΓΩ είμαι μια χαρά. Οι άλλοι δεν ξέρω καν αν υπάρχουν".
8/5/06
Back
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αναρτήσεις
5 σχόλια:
..συμβαίνει, Μακ' και στην τελευταία μου επίσκεψη στην Αθήνα, μόνο σκυλιά και bloggers κυκλοφορούσαμε στην Έρημη Πόλη :-p
(ή, μπορεί να είναι μιά η Έρημη Πόλη και να κάνει περιοδεία!)
Εδώ είναι που λέμε πως η πόλη μου είναι καλύτερη απ' τη δικιά σου;
@tyxod : Καμία σχέση. Όσο δεν αντέχω την Αθήνα, άλλο τόσο δεν αντέχω τις τραγελαφικές καταστάσεις της Θεσσαλονίκης. Και αφού είμαι κατ'ουσίαν μισάνθρωπος και αγοραφοβική επιλέγω να ζω σ'ενα χωριό με πέντε σπίτια, ενα μίνι μάρκετ και καθόλου θέατρο, μπάρ κ.λ.π.
αυτοι ειμαστε. κριμα
Όπως το περιέγραψες. Ατομισμός ο απόλυτος. Ο καθένας πάντως το λέει με διαφορετικό τρόπο αυτό το "εγώ να περνάω καλά.." υπάρχουνε και μερικοί που δεν το αισθάνονται καθόλου και το λένε απο φόβο μη και μείνουνε μοναχοί τους και απομονωμένοι..αυτούς γυρευω.
Δημοσίευση σχολίου