Dark Angel's Alchemy

Κάποτε είχαμε μια μπάντα. Την ονομάζαμε Dark Angel's Alchemy. Παίζαμε διασκευές απο Chistian Death, Cramps, Sound, Bauhaus. Σαν γνήσιοι γκοθάδες εμφανιζόμασταν αγόρια-κορίτσια τίγκα στο make up και δεν νομίζω οτι ποτέ αμφισβητήθηκε ο ανδρισμός κάποιου. Στα φωνητικά η υπογράφουσα, με κραυγές-ξεπατικούρα απο Lydia Lunch και Kim Gordon, και σκηνική παρουσία πέφτω-στα-γόνατα-ανα-πάσα-στιγμή-τύφλα-να'χει-η-Βίσση. Θυμάμαι είχα γδάρει τα γόνατα μου πολλές φορές. Τι να γίνει όμως; Η περφόρμανς είναι περφόρμανς. Κάποια στιγμή γράψαμε και ενα κομμάτι. Λεγόταν Illusions που ευτύχησε να σταδιοδρομήσει στα airways της εποχής. Μιλάμε για το Ράδιο-Αρβύλα του Ευόσμου (που ήταν και κολλητοί μας). Το ηχογραφήσαμε κιόλας. Την πρώτη φορά που εμφανιστήκαμε live ήταν σ'ενα φεστιβάλ της ΚΝΕ, μαζί με τους XAXAKES χωρίς ούτε καν την υποψία της Domini, και με τον Νάστα με καρέ μαλλί. Ήταν σκέτη αποτυχία. Το κοινό δεν μας εκτίμησε όπως μας άξιζε. Τη δεύτερη φορά στο Θέατρο Κήπου. Τα πανκιά μας γούσταραν. Οι υπόλοιποι έμειναν με την απορία. Μέχρι να ακούσω τον φίλο μου τον Πάνο και την μπαντα του, νόμιζα οτι είμασταν η πιο απαράδεκτη μπάντα που υπήρξε ποτέ στη Θεσσαλονίκη.

Update: Η παραπάνω ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή. Κάθε ομοιότητα με φανταστικά πρόσωπα είναι εντελώς συμπτωματική.