Ο Έλβις ένα καρτούν με ψυχή περισσότερη από αυτή που διαθέτουν αμέτρητα ζωντανά ζόμπι που διατείνονται ότι κάνουν μουσική. Ο Έλβις αηδιασμένος, κουρασμένος από τη μόδα του ροκ εντ ρολ, σαστισμένος μπροστά στην εκμετάλλευση του από το Συνταγματάρχη Πάρκερ και άλλους παρατρεχάμενους, ο Έλβις φιλάνθρωπος και πάνω από όλα άνθρωπος, γενναιόδωρος και τσαμπουκαλής, προστάτης των αδυνάτων και ανυπεράσπιστων. Ο Έλβις που αποτινάσσει από επάνω του την εικόνα του σταρ, που κρατά μόνο την αγάπη για μουσική, που τραγουδά παθιασμένα γκόσπελ παρέα με σεσημασμένους από την αστυνομία μαύρους, που χαρίζει απλόχερα κάντιλακ σα και τις δικές του, και νοιάζεται για το τι συμβαίνει στους φτωχούς θαυμαστές του. Ένας σχεδόν άγιος Έλβις, με ανθρώπινα πάθη και λίμπιντο, ένας Έλβις που ψάχνει μονίμως το άλλο του μισό, ένας Έλβις που βίωσε την απώλεια και το χαμό κάποιου αγαπημένου του από τα πρώτα λεπτά της ύπαρξης του. Αυτός ο Έλβις υποψιαζόμουν πως πάντοτε υπήρχε πέρα από αυτόν που αρεσκόταν να λικνίζει τους γοφούς του και να ποζάρει προτείνοντας προκλητικά τα χείλη του. Αυτόν τον Έλβις βρήκα στο βιβλίο του Ντάνιελ Κλάιν, το Kill me Tender.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου