AlarmCall

[...] Εκείνες τις αργές και άδειες ώρες ανεβαίνει από τη ψυχή στο πνεύμα μου μια θλίψη από ολόκληρο το είναι μου, η πίκρα ότι όλα είναι μια αίσθηση δική μου και συνάμα ένα πράγμα εξωτερικό που δεν είναι στο χέρι μου να το αλλάξω. Αχ, πόσες φορές τα όνειρα μου υψώνονται μπροστά μου σαν πράγματα, όχι για να μου υποκαταστήσουν την πραγματικότητα, αλλά για να μου πουν ότι της μοιάζουν στο ότι δεν τα θέλω, στο ότι εμφανίζονται ξαφνικά απ'εξω, σαν το τράμ που στρίβει πέρα μακριά στο βάθος του δρόμου ή σαν τη φωνή του νυχτερινού τελάλη - τι να διαλαλεί άραγε; - που ξεχωρίζει, αραβική μελωδία, σαν απρόσμενο σιντριβάνι στη μονοτονία του δειλινού!

Το Βιβλίο της Ανησυχίας - Μπερνάρντο Σοάρες (Φερνάντο Πεσσόα)