Radio Days

To ραδιόφωνο πάντα με γοήτευε. Έχει αυτή την αμεσότητα και ζεστασιά, αν έχεις ανοιχτό το ραδιόφωνο δεν είσαι ποτέ μόνος. Σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να έχω μια δική μου εκπομπή, όπου θα μπορούσα να μη λέω τίποτα απολύτως και απλά να βάζω μουσικές για τους απόκληρους του indie. Είχα όμως πάντα να αντιμετωπίσω το φόβο της έκθεσης που κυριολεκτικά με παρέλυε.
Το περασμένο καλοκαίρι οι ζυμώσεις μέσα μου πήραν τέλος. Ήταν ένα περιπετειώδες ταξίδι για το οποίο ξόδεψα χρόνο, κόπο και οδύνη μερικές φορές. Το ξεσκόνισμα του εαυτού μου έλαβε τέλος. Και αποφάσισα να το γιορτάσω με μια ακόμη υπέρβαση. Σε μια αναλαμπή, την 1η Αυγούστου 2008, πέρασα το κατώφλι του Radio Star, εδώ στα Ν.Μουδανιά, και συνάντησα τον ιδιοκτήτη του, έναν άνθρωπο ευθύ, ορεξάτο και πρόθυμο να «πειραματιστεί» και να κάνει καινούρια πράγματα. Η συνεργασία ξεκίνησε το περασμένο καλοκαίρι και συνεχίζεται. Συνεχίζονται και τα άλματα. Τώρα βγαίνουμε και διαδικτυακά. Μεγαλώνει το Radio Star, μεγαλώνει και η ευθύνη μας.
Θέλω να ευχαριστήσω και από εδώ τη φοβερή και τρομερή Μαρία Παπαδημητρίου που με έμπασε σε χρόνο dt στα τοπικά «διαπλεκόμενα», και την Αναστασία Ατματζίδου που τη πρώτη μου ημέρα στον αέρα (φρίκη και δέος μαζί) δε σταμάτησε ούτε λεπτό να μου χαμογελάει ενθαρρυντικά από το τζάμι που μας χωρίζει και να μου λέει: «Ωραία, συνέχισε…».
Φυσικά η εκπομπή που κάνω λίγο μοιάζει με αυτό που είχα στο κεφάλι μου, έτσι δε γίνεται συνήθως; Δεν υπάρχουν απόκληροι του indie εδώ στη Χαλκιδική, υπάρχουν όμως άνθρωποι που διψάνε για ενημέρωση, για ένα καυστικό σχόλιο για τα τεκταινόμενα της πολιτικής, για λίγη καλή μουσική. Απλά πράγματα. Και δύσκολα.
Σας το είχα πει ότι θα σας συναντούσα ξανά στην επόμενη στροφή. Τώρα είμαστε σε αυτή τη στροφή.

Με φιλικούς και πάντα αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Ελένη