Cut City Interview

Κλειστοφοβικά συναισθήματα, πόνος, έρωτας, διαστροφή… Όλα αυτά σκεπασμένα από το Σκανδιναβικό λυκόφως. Αλλά και μελωδία. Και αρμονία. Οι Cut City αφηγούνται ιστορίες που ακούγονται σαν σωματικά υγρά που ρέουν, ιστορίες σκληρές και βίαιες, ιστορίες για αυτούς που έχουν γερό στομάχι. Η μουσική τους είναι ένα συνονθύλευμα από πανκ στοιχεία, με σαφείς αναφορές στην 80’s pop ευαισθησία. Είναι με λίγα λόγια ένας ήχος οικείος και καινούριος ταυτόχρονα. Οικείος γιατί μεγάλωσα με το dark wave να συνοδεύει την εφηβεία και το ρίμελ μου και καινούριος γιατί είμαι μεγάλη πια και η απόσταση από εκείνα τα χρόνια είναι αυτή του χάσματος. Ιδού η συζήτηση μου μαζί τους. God bless MySpace!!

- Μπορείτε να περιγράψετε τον ήχο της μουσικής σας αλλά και την αίσθηση που αφήνει;

Οι ήχοι που παράγουμε είναι οι φανταστικοί ήχοι σωματικών υγρών, επιθετικών καταστάσεων, group sex, κατάχρησης αλκοόλ και ναρκωτικών, σκύλευσης οικογενειακών τάφων. Το συναίσθημα που αποκομίζει κάποιος είναι επώδυνο και δεν είναι για τους λιπόψυχους.

- Δεν έχετε υπογράψει κανένα παχυλό συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική, σωστά; Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πουλάτε μόνοι σας τη μουσική σας. Νομίζετε ότι η δουλειά του μουσικού εμπεριέχει και τέτοιου είδους καθήκοντα;

Max: Κι όμως υπογράψαμε ένα παχυλό συμβόλαιο με έναν καλό φίλο μας ο οποίος θα πρέπει να είναι ο πιο συμπονετικός άνθρωπος στο κόσμο. Προσπάθησε να πουλήσει τη μουσική μας και χρεοκόπησε προσπαθώντας. Είναι ανάμεσα στα καθήκοντα μας να κάνουμε γνωστή τη μουσική μας και μοιραζόμαστε τη «λάντζα». Δεν φοβόμαστε να βρωμίσουμε τα ήδη βρώμικα χέρια μας.

Oskar: Ναι, έχεις δίκιο, όμως την ίδια στιγμή σημαίνει και ότι έχουμε τον πλήρη έλεγχο πάνω στο ποια τραγούδια κυκλοφορούμε και αυτό σίγουρα είναι μέσα στα καθήκοντα του μουσικού. Μακριά τα (παχουλά) αφεντικά των δισκογραφικών. Η τελευταία μας δουλειά πάντως είναι με την GSL η οποία μας παραχώρησε πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία.

- Ποιοι καλλιτέχνες σας επηρέασαν στην εφηβεία σας;

Max: Καθώς μεγάλωνα άκουγα Bon Jovi, Guns N‘ Roses, Poison, The Cult, Metallica, Black Flag, Ramones, Helix ή οτιδήποτε άλλο μου έδινε σε κασέτα ο ξάδελφος μου. Δεν αγόρασα κανένα δίσκο μέχρι που έγινα δεκαοχτώ και δεν πήγα σε συναυλία παρά μόνο το1992 για να δω τους Metallica. Όλες αυτές οι μπάντες (με εξαίρεση τους Helix) γύρισαν πίσω για να με στοιχειώσουν με διάφορους τρόπους, θετικούς και αρνητικούς.

Oskar: Απίστευτος αριθμών συγκροτημάτων, όμως ιδιαίτερα πανκ μπάντες της Δυτικής Ακτής όπως οι Dead Kennedys, Black Flag, Husker Du (όχι από τη Δυτική Ακτή, όμως σίγουρα ναι) Descendents κ.λ.π. Μπορεί να ακουστεί σαν κλισέ όμως το κίνημα του πανκ άλλαξε δραματικά τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα τα πράγματα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και το ίδιο εξακολουθεί να κάνει. Κατά κάποιο τρόπο.

Magnus: Kiss, Metallica, Journey

- Θα μπορούσατε να περιγράψετε μια τυπική μέρα της ζωής σας;

Max: Ξυπνάω με τον ήχο του“More Than A Feeling” των Boston. Πηγαίνω για τρέξιμο με το “Subdivisions“ (Rush) στα ακουστικά του άχρηστου κινητού μου. Καταλήγω στη δουλειά με το “Separate Ways” των Journey. “Don‘t Fear The Reaper” στη διάρκεια του διαλείμματος και “I Hate My Fucking Job” από τους MOTO στα απομεινάρια της εργάσιμης ημέρας. “Freebird” καθώς γυρίζω σπίτι με το μηχανάκι. Το soundtrack του βραδινού φαγητού τελειώνει με το “Sex Bomb” από Flipper και βάζω λίγη ambience να παίζει καθώς βλέπω συγχρόνως TV, από τους Black Flag. “Stench of Prophet” από τους Brutal Truth είναι το νανούρισμα μου.
Oskar: Ξυπνάω. Φτιάχνω πρωινό. Πηγαίνω τη κόρη μου στο παιδικό σταθμό. Δουλεύω. Τρώω. Κοιμάμαι.

Magnus: Δουλειά, δείπνο, TV.. Και αυτό είναι όλο.

- Ζείτε το μύθο του sex, drugs, rock’n’roll ; Αν όχι, γιατί.

Max: Ναι.

Magnus: Όχι. Γιατί τα περισσότερα ναρκωτικά είναι χάλια..

- Τι σας εμπνέει; Ποια είναι η θεματολογία των τραγουδιών σας;

Max: Όλα τα συναισθήματα και οτιδήποτε οι αισθήσεις μας καταγράφουν αποτυπώνονται σε μικρά σημειώματα post-it και μεταμορφώνονται σε στίχους που μπορεί να καταλήξουν σε κάτι απτό, ή μπορεί και όχι. Αγαπώ τις λέξεις και είναι απίστευτα σημαντικές για μένα όμως γενικά δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου όταν γράφω. Το περισσότερο καιρό κάτι γίνεται χειροπιαστό μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα και για αυτό νιώθω και μεγάλη ανταμοιβή.

Magnus: Η μουσική από μόνη της.

- Είστε πολιτικοποιημένοι; Σας αρέσουν τα τραγούδια διαμαρτυρίας;

Max: Μου αρέσει το ‘One In A Million‘ από τους GNR αν και οι στίχοι είναι απαίσιοι. Είναι ένα τραγούδι διαμαρτυρίας κατά κάποιο τρόπο και παρόλο που δεν μπορώ να ταυτιστώ με τους στίχους, η αίσθηση του «μπουχτίσματος» που εκπέμπει μου ταιριάζει.

Oskar: Δεν είμαι πολιτικοποιημένος όμως μ’αρέσουν τα τραγούδια διαμαρτυρίας. Έτσι κι αλλιώς εύκολα παίρνω φωτιά. Κάποτε, ακούγοντας το “Nazi punks fuck off“ από τους Dead Kennedys, έριξα ένα μπουκάλι σε έναν skinhead. Και το τραγούδι δε μιλάει καν για τους Nazi.

Magnus: Όχι, δεν είμαι πολιτικοποιημένος. Όμως ένα τραγούδι ανεξάρτητα από το αν είναι διαμαρτυρίας ή όχι, αν είναι καλό, είναι πάντα ευπρόσδεκτο.

Σκοπεύετε να έρθετε στην Ελλάδα; Θα κάνετε συναυλίες σε άλλες χώρες;

Max: Θα ξεκινήσουμε τη περιοδεία μας το φθινόπωρο και θα έρθουμε στην Ελλάδα αν κάποιος φιλοτιμηθεί να πληρώσει το γελοίο ποσό που χρειάζεται για να φτάσουμε εκεί.

Magnus: Το ελπίζω. Το ελπίζω.

Πως νιώθετε καθώς μεγαλώνετε; Πιο ευτυχισμένοι, πιο σοφοί, πιο ασφαλείς;

Max: Πιο λυπημένοι, πιο ηλίθιοι και γενικά ανασφαλείς.

Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί από το κρεβάτι;

Max: Ο καφές.

Magnus: Συνήθως η δουλειά και καμιά φορά τα παιδιά.

Ποιες σύγχρονες μπάντες/καλλιτέχνες θαυμάζετε; Γιατί;

Max: Black Dice, No Age, Fucked Up, We Live In Trenches, Health… Η λίστα συνεχίζεται δίχως τέλος.

Oskar: Αυτή τη στιγμή οι Battles. Γιατί; Επειδή είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να είσαι πρωτότυπος στη μουσική αυτό τον καιρό.

Σε ποιες χώρες σας αρέσει να παίζετε περισσότερο; Προτιμάτε τις ζωντανές εμφανίσεις ή τις ώρες στο studio;

Magnus: Η Γαλλία μας έχει δεχτεί πολύ καλά. Οι συναυλίες και το studio είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους και κατά συνέπεια δε ξέρω ποιό προτιμώ περισσότερο.

Αν η ζωή σου ήταν ταινία, ποια θα ήταν αυτή;

Max: Δε θα ήταν καλή ιδέα.

Oskar: Groundhog Day (Η Μέρα της Μαρμότας)

Κάποια βιβλία που έχετε να προτείνετε;

Max: Gore των Black Dice και Jason Frank Rothenberg

Oskar: The New York trilogy από τον Paul Auster. Είμαι σίγουρος πως το έχεις διαβάσει. Αν όχι: Αγόρασε το. Τώρα.

Πως φαντάζεστε τον εαυτό σας μετά από 10 χρόνια;

Max: Γεμάτο ρυτίδες αλλά πάντα με αγορίστικη χάρη.

Magnus: Πάνω- κάτω όχι πολύ διαφορετικό από τώρα.

Οι Cut City είναι οι :

Oskar Andersson - bass
Magnus Borg - gtr/backing vox
David Hagberg - drums
Max J Hansson - vox/gtr

Ακούστε τους εδώ και εδώ


update: Below is our conversation in English, as the band requested. Here it goes:

Suffocating feelings, pain, love, perversion… Under the veil of the Scandinavian twilight. But also melody. And harmony. Cut City tell us stories that sound like body fluids leaking, stories of cruelty and violence, stories for people with a stomach made of steel. Their music is a mixture of punk elements, draining directly from the great big source called pop sensitivity of the ‘80s. In other words it’s all about a sound that is so familiar and new at the same time. Familiar as something very close to you, a dark feeling maybe you grew up with, a pain that follows you through the years but also new because everyday a new touch is added.

Can you define what your music sounds like and the feel of it ?

The sounds we produce is the imaginary sounds of body fluids, hostile situations, group sex, alcohol abuse, drugs and everything you ever associate with the grave pillaging of a city. The very feel of it is painful and not for the faint-hearted.

You didn’t sign a big fat contract with a major label, right? That means that you have to sell your music on your own. Do you think a musician’s job includes such “tasks”?

Max: We did sign a big fat contract with a dear friend of ours who is the most compassionate person we've ever met. He sold our music and went out of business doing so. We see getting our music out to willing people as our task and doing so we share the obstacles together.
We're not afraid of getting our dirty hands dirtier.

Oskar: Not really, but at the same time it means that we fully control all our releases which should be the musician’s job. Not (big fat) major label bosses. Our last fullest release however was on GSL who allowed us full artistic freedom.

Which artists influenced you in your adolescence?

Max: Growing up I listened to Bon Jovi, Guns N' Roses, Poison, The Cult, Metallica, Black Flag, Ramones, Helix or anything my cousin would hand me a tape with. I didn't buy music until I was eighteen or so and I didn't witness a concert until 1992 when I saw Metallica. All of these bands (with the exception of Helix) have come back to haunt me in various ways, positively and negatively.

Oskar: Tons of bands really, but in particular American west coast punk bands like Dead Kennedy’s, Black Flag, Husker Du (not from the west coast, but still), Descendents etc I would say. It sounds like such a cliché but the punk movement really changed the way I viewed things when I was a kid. And still does. In some ways.

Magnus: Kiss, Metallica and all the other bay area bands, Journey

Could you describe a typical day of your every day life?

Max: Wake up to the sound of "More Than A Feeling" with Boston. Go for a jog with "Subdivisions" (Rush) streaming from my useless walkman phone. End up at work to the sound of "Separate Ways" by Journey. "Don't Fear The Reaper" during lunch break and "I Hate My Fucking Job" by MOTO during the remainder of my work hours. "Freebird" while riding my bike home. Dinner soundtrack ends up being Flipper's "Sex Bomb" and ambience while watching TV provided by Black Flag's "TV Party". "Stench of Prophet" by Brutal Truth would be my lullaby.

Oskar: Wake up. Make breakfast. Take my daughter to kindergarten. Work. Eat. Sleep.

Magnus: Work, dinner.. TV.. And that's about it..

Do you live up the sex, drugs, rock’n’roll mythology? If not, why?

Max: Yes.

Magnus: No. Cause most drugs suck.

What is your inspiration? What is the thematology of your songs?

Max: All the sentiments our senses are able to register are scribbled down on small post-it notes and transformed into lyrics that may or may not end up being intelligible. The words are very dear and incredibly important to me but generally I have no theme in mind when writing. Most of the time it makes sense after a while and is thus kind of rewarding for me too.

Magnus: Music itself

Are you politically active? Do you like “protest” songs

Max: I like 'One In A Million' by GNR even though the lyrics are horrid. It's a protest song of some sort and though I can't relate too much of the lyrics I can relate to the sentiment of being fed-up.

Oskar: I'm not politically active but I love a good protest song! Plus I'm really easily provoked. Once, listening to "Nazi punks fuck off" by Dead Kennedy’s made me throw a bottle at a skinhead. And that song isn't even about Nazis really.

Magnus: No. Not only based on it being a "protest" song, but a good song is always a good song

Are you planning on touring soon? Will you come to Greece?

Max: Touring this fall and will come to Greece if someone can pay the ridiculous sum of money we need to get there.

Magnus: Hopefully. Hopefully.

How do you feel as you grow older? Happier, wiser, safer?

Max: Sadder, dumber and generally unsafe.

What makes you get out of bed in the morning?

Max: Coffee.

Magnus: Usually work and sometimes kids.

Which current bands/artists do you admire? Why?

Max: Black Dice, No Age, Fucked Up, We Live In Trenches, Health... the list goes on and on and on.

Oskar: Right now Battles. Why? Because it's really hard to be innovative in music these days.

Which country/crowd do you prefer to play for? Do you prefer live performance to rehearsals?

Magnus: France has been very friendly to us. Playing live and rehearse are quite different and I
can't say that I prefer one over the other.

If you life was a movie, what would that be?

Max: A horrible idea.

Oskar: Groundhog Day.

Any books you want to suggest?

Max: Gore by Black Dice and Jason Frank Rothenberg

Oskar: The New York trilogy by Paul Auster. I'm sure you've read it. If not: get to it. now.

How do you picture yourself after 10 years?

Max: Wrinkled but with a boyish charm.

Magnus: In big terms not that different from now.