Restlessness

Η κυρία Παπαρήγα νομίζει ότι το συνέδριο της ΓΣΕΕ έγινε σε high θέρετρο της χλιδάτης Χαλκιδικής. Στη πραγματικότητα η εμπειρία ήταν extreme sport χωρίς την απόλαυση. Άθλιοι δρόμοι, ξενοδοχείο χουντικής αισθητικής, αντιαισθητικοί άνθρωποι με το μάτι να γυαλίζει για εξουσία, λάγνοι γέροντες και άψυχοι δημοσιογράφοι.

Ο πρωθυπουργός ήρθε ταχύτατα ενδιάμεσα σε μια busy day, μίλησε σε «δραματικούς» τόνους στους οποίους αρέσκεται τον τελευταίο καιρό, και εξαφανίστηκε με ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα. Ο Σαμαράς είχε κι εκείνος μια busy day, με τους λυκανθρώπους της ΝΔ να τον πηγαίνουν δεξιά κι αριστερά, να τον περιφέρουν ουσιαστικά σαν λιτανεία για τον δει ο Χαλκιδικιώτης, να συγκινηθεί και να ψηφίσει ανάλογα το φθινόπωρο. Κάποιοι το παράκαναν στο στριμωξίδι για να πάρουν θέση δίπλα του.

Ο Παναγόπουλος alert συνεχώς για κανένα γιαούρτι, τα χουλιγκάνια του ΠΑΜΕ εντόπισαν πράκτορες και τους επιτέθηκαν. Νόμιζα κάποια στιγμή ότι θα προσγειωθούν και οι εξωγήινοι, όταν ο εγκέφαλος μου πια είχε κρασάρει από το φθηνό θέαμα. Μόνο η θέα της θάλασσας από ψηλά, αυτό το τοπίο της Καλλιθέας, ήταν λυτρωτική, αλλά και πάλι δε μπορούσα να μη προσέξω το πόνο που ένιωθα επειδή για άλλη μια φορά δε πήρα απαντήσεις για την εργασιακή μου ανασφάλεια.