Yawn

Ήμουν λέει στο μαγαζί του Del Naja στα λαδάδικα. Εστιατόριο και μπαρ ιρλανδικού τύπου περισσότερο παρά αγγλικού. Ο Del Naja άρχοντας. Απρόσιτος, με αέρα σταρ ακόμη κι όταν τεμάχιζε το κρέας. Κάτι κοντοκουρεμμένα Αγγλάκια σκέτες αλήτρες σύχναζαν στο μαγαζί και κάτι trendy ζευγάρια που ήθελαν να νιώσουν την αίσθηση του κινδύνου έστω και για λίγο. Έκανα βόλτες απ’εξω και πέτυχα τον 3D στα κέφια του. Τον χαιρέτισα θρασύτατα (δεν μπορούσες εύκολα να του απευθύνεις το λόγο) και εκείνος παραδόξως χαμογέλασε. Ήμουν πια η ευνοούμενή του. Το ίδιο βράδυ ξεκουβαλήθηκα με τη παρέα μου. Είχα και ένα joint μαζί μου. Τα Αγγλάκια ευχαριστήθηκαν πολύ. Κουνούσαν τα κεφάλια τους επιδοκιμαστικά και με κάλεσαν στο τραπέζι τους. Άφησα τον Α. να γοητεύει ένα μελανούρι με τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις και πήγα. Πίναμε μπύρες και μου λέγανε πως μπορείς να ξεφορτωθείς γρήγορα το stuff σου σε περιπτώσεις ανάγκης χωρίς να το χάσεις. Χρήσιμα πράγματα. Φώναξα στον Del Naja να μας φέρει το γλυκό του καταστήματος…και μετά ήρθε ο Τασούλης και με ξύπνησε.

Καφέ παρακαλώ.